Η δυνατότητα της Ελλάδας να αξιοποιήσει στο έπακρο την πολιτιστική, αθλητική της παρακαταθήκη και τον περιβαλλοντικό της πλούτο είναι και εφικτή και αναγκαία.
Άλλωστε ήδη γίνεται λόγος για την – με οικονομικούς όρους – κεφαλαιοποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Να συνδεθεί δηλαδή η πολιτιστική μας κληρονομιά με την εθνική προσπάθεια αλλαγής του οικονομικού περιβάλλοντος.
Ο ελληνικός πολιτισμός με τη βοήθεια κατάλληλων οργανωτικών δομών και με τη βοήθεια της τεχνολογίας μπορεί να ξανασυστηθεί στο κοινό εκτός και εντός Ελλάδος και να συνεισφέρει σε αυτή την προσπάθεια.
Ένα παράδειγμα αυτής της αξιοποίησης θα ήταν π.χ. η δημιουργία μιας Ακαδημίας Ελληνικού Πολιτισμού σε διεθνή πρότυπα (με μαθήματα και σε ξένες γλώσσες – φιλοσοφίας, ιστορίας, γλυπτικής, αρχιτεκτονικής, αρχαίας και νέας γραμματείας, λαογραφίας, μουσικής, χορού και άλλων πολλών) με απώτερο σκοπό να καταστεί ένα διεθνές (και γιατί όχι το αρτιότερο) κέντρο σπουδής στον ελληνικό πολιτισμό, προσελκύοντας σπουδαστές από όλο τον κόσμο.
Αλλά και στον τομέα του αθλητισμού ο οποίος είναι ένα από τα πιο σημαίνοντα πολιτιστικό αγαθά η άνθιση του ερασιτεχνικού μαζικού αθλητισμού κυρίως του δρομικού κινήματος, είναι ένα παράδειγμα ευκαιρίας για ανάπτυξη της νοοτροπίας αθλητισμού για την υγεία στην Ελλάδα η οποία έχει και θετικές παρενέργειες σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο.
Αθλητικοί σύλλογοι, δήμοι, πολιτιστικές κοινότητες διοργανώνουν ή εντάσουν στις δραστηριότητές του λαικούς αγώνες δρόμου. Στους αγώνες δρόμου μάλιστα πολλές φορές υπάρχει ιστορική διασύνδεση αφού τα ονόματά τους, οι διαδρομές τους και ο σκοπός τους έχουν σχέση με την τοπωνυμία ή ένα ιστορικό γεγονός ή ένα πολιτιστικό μνημείο ή ένα σημαίνον για την τοπική κοινωνία πρόσωπο.
Οι δρομείς εκδράμουν, τρέχουν, γνωρίζουν τον τόπο και μαθαίνουν για την ιστορία του, καταλύουν εκεί και υποστηρίζουν την οικονομία του. Ο ορισμός δηλαδή του αθλοτουρισμού. Μήπως αυτή η αναπτυσσόμενη δραστηριότητα η οποία είναι ποικοιλοτρόπως πολύ ωφέλιμη θα μπορούσε να φτάσει σε υψηλότερα επίπεδα με τη συνεπικούριση του κράτους; Υποστηρίζοντας δηλαδή τους αθλητικούς συλλόγους, τα σωματεία και τα συλλογικά τους όργανα και παροτρύνοντας με εκστρατίες το κόσμο να αφήσει την ανούσια καθιστική ζωή για να τρέξει, γενικά να ασκηθεί;
Όλα τα παραπάνω, μπορούμε να πούμε ότι θα αποκτήσουν μεγαλύτερο νόημα αν τα συνδυάσουμε με τον παράγοντα φυσικό περιβάλλον. Η προστασία του περιβάλλοντος αυτονόητα βοηθάει τον τουρισμό αλλά και τις ιδιαίτερες κατηγορίες του, τον πολιτιστικό και αθλητικό τουρισμό.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που η φύση της είναι καλλιτέχνημα Θεού και εμείς που την χαιρόμαστε πρέπει να την προστατεύουμε όσο μπορούμε αλλά και να αξιοποιούμε τους πόρους της λελογισμένα. Το κράτος χρειάζεται να ισορροπεί μεταξύ ανάπτυξης , προστασίας των πολιτιστικών μνημείων (που έτσι κι αλλιώς μπορούν να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη) και προστασίας του περιβάλλοντος. Η σωστή χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είναι επίσης ένας τρόπος αξιοποίησης της φύσης χωρίς επιβλαβείς παρενέργειες. Ο περιορισμός της χρήσης των πλαστικών από όλους μας είναι θέμα αλλαγής νοοτροπίας όπως και η ανακύκλωση των κατάλληλων υλικών.
Το επίπεδο λοιπόν του τριπτύχου πολιτισμός – αθλητισμός – περιβάλλον, τώρα όπως και πάντα είναι ένας δείκτης υγείας και ανάπτυξης της κοινωνίας. Η αλλαγή νοοτροπιών (εδώ επίσης εννοούμε την εγκατάλειψη νοοτροπιών διαμάχης που χαρακτηρίζει τους Έλληνες και την υιοθέτηση συστράτευσης σε ένα συμφωνημένο κοινό καλό), η βούληση και μικρές στοχευμένες κινήσεις, ιδανικά στα πλαίσια ενός μακροπρόθεσμου εθνικού σχεδίου μπορεί να ανεβάσει αυτόν τον δείκτη σε πολύ ικανοποιητικά επίπεδα για τη χώρα μας.
Η Πολιτιστική Ομάδα